küçükken en çok sinir olunan şey

mahalle maçının ortasındayken anne zoruyla ekmek almaya gidip de dönüşte üst komşunun yavrum iki tane de bana alır mısın demesi..

sen küçüksün büyüyünce yersin içersin demeleri idi ama insanım ben canı çekiyor hiç düşünmüyorlar idi

misafirliğe gittiğinde "acıktın mı yavrum" diyen iyi niyetli teyzeye annemin "yok o daha yeni yedi" diye mudahil olması

akşam ezanından sonra eve giden tek kişi olmam

seni çöpten bulduk.

bize gelen komşu çocuğununun önüne oyuncaklarımı sermeme rağmen onlara gittiğimde şerefsizin tek bir oyuncak bile çakıramaması

çizgi filmin en güzel yerinde kumandayı başka birine kaptırmak.

o dolabın en üst rafına ulaşamamak varya..

okul

annemin sucuklu yumurta yaptığın da abimin "sen 100'e kadar sayamazsın", sayarım diyip sayana kadar abimin yumurtayı bitirmesi. bunu her defasın da yemem sucuklu yumurtayı yememe engeldi.

arkdaşla kavga ettikten sonra ablasının gelip beni dövmesi kardeşini dövüyorum ablasında takılıyodum

annemin boyunbağımı arkadan bağlayarak açmamı engellemesi en büyük çaresizliğimdi

eve gelen misafir cocugun oyuncaklarini goturmek istemesi.

misafir çocuklarının pcye bakışına gıcık olurdum

'sen kızsın kaleye geç' denmesi. benim forvet olmaya hakkım yok mu şrfszlr

annemden habersiz top oynatmam sanki anan bende oynayacağım diye aldirttı amk

en üste olan bardakları alamamak

her misafirliğe gitmemizde ev sahiplerinin "gel sen bizim kızımız ol" demesi

abimin beni dövmesinin ardından ağlamam ve annemin "ne ağlıyosun bebek gibi" diyip terlikle beni dövmesi.

bahçesine kaçan top yüzünden gergin anlar yaşatan yavşak komşu ve amk topunun güdümlü füze gibi aynı yere gidip durmasi.

hayır kelimesi

kiz cocugu agaca mi cikarmis in asagi

hani tüm akrabalar buluşurdu kuzenlerinin hepsi bi odaya geçerdi sen küçüksün diye seni almazlardı ya onlar yüzünden annemlerin yanında oturup saçma sapan dedikodular dinliyodum ya arada babamların yanına geçiyodum siyaset futbol falan neyyyyse püü hepinize ayıp valla yaptığınız dfjghdsfg

bi dükkana gidersin mesela ekmek almaya küçüksün seni ezerler hor görürler sıranı alırlar. sinir oluyorum o tiplere. geçe ramazan fırında sıra beklerken bi adam geldi en öne geçti işte belli öndekilerin tanıdığı millet ses etmedi sırada da 3 çocuk var işte ben bi sinirlendim. adama doğru seslendim. hak yiyen bok yesin dayı biz boşuna mı bekliyoz. o manzara unutulmaz işte. adamsağına soluna baktı bende sinirliyim gerisin geri kaçtı. sonra gidip babama demiş ibne herif :) :) pişman değilim yapmasınlar şöyle.

çorabımın aşağa inmesi. sürekli çekip dururdum. hala kurtulabilmiş değilim bundan ama arada sırada yapıyorum. bir nevi takıntı da diyebiliriz.

eve getirdiğim yavru kedileri babnnemin dışarı atması. annem kızıyor diye onlara götürüyodum. oda atıp duruyodu...

sürekli yere düşerdim sonra o yara kilotluçoraba yapışırdı onsan nefret ederdim

bi kere kuzenim 0-8 yaş arası odayı terk etsin demişti

her daim kısa ve küçük ayaklı olduğum için genelde topuklu ayakkabı giyen kadınlar, yolda beni farketmeyip ayağıma basarlardı. acayip canım yanardı ve gıcık olurdum. 7-8 yaşına kadar sürdü bu.

iki ismim var. ikincinin hep yanlış söylenmesi beni deli ederdi. her seferinde düzeltirdim iki dakika sonra yine aynı şekilde seslenirlerdi.

küçükken çok boğazım şişerdi. doktora ne zaman gitsek penisilin verirdi. ya arkadaş o da öyle bir iğne ki vurunurken ayrı yakar, vurunduktan sonra yürütmez, dokunsan ağrır. ne lanet bişeydi

lunaparkta en eğlenceli aletlere binememek.

otobüste kucakta oturmak en sinir olduğum şey aq tam böyle "aha bugün koltukta oturcam galiba" dersin bi anda otobüse 49858393 kişi biner hoop kucak

saklambaç oynarken hep beni ebe yapmaları pislikler

maç yaparken pas atmayan ibneler

yanağımı sıkmaları

halalarımın çocuklarına sinir oldum büyüdüm hala sinir oluyorum. ama artık nefrete gidiyor. hayır edeceğim hakaretler de sınırlı olmuyor çıldırıyorum. (bkz: akrabaları sevmemek )

kaybetmek. bir oyunda geriye düştüğüm an agresifleşirdim. varımı yoğumu ortaya koyar o oyunu kendi lehime çevirmeye çalışırdım. hala bu özelliğe sahibim. tabi eskisi gibi aşırı düzeyde değil ama hak etmediğim bir yenilgi alıyorsam sinirlerim alt üst olur. misal fifa oynuyoruz tek kale oynamama rağmen rakip 1 kere gelip 2 kere gol atıyor. sonra vay efendim la grande niye çıldırdı? çıldırırım tabi.

her aldığım eşyayı kıskanıp, annesine "anne bana bundan al" diyen komşu çocuğu.

mahalle maçı yaparken annemin tam maç ortasında balkondan sürekli "hadi eve gel yemek yiyoruz çabuk" diye bağırmasıydı. şöyle bir bakıyorum da küçükken sinir olduğumuz şeyler ne kadar güzel şeylermiş..

abimin benden kaçıp arkadaşlarının yanına gitmesi ve onları bulduğum da beni oyuna almamaları. bu uğurda çok ağladım, çok ağlattım.

dr.otker’in reklamlarında çilekli pastayı ağzının içinde döndüren bi kız vardı her zaman yapmaya çalışırdım asla olmazdı aklıma geldikçe hala uyuz oluyorum.

çocuk yerine konmak.ne kadar çocuk olsak da çocuk yerine konmak üzüyordu.

saçıma dokunulmasından hoşlanmazdım

anneni mi çok seviyorsun babanı mı diye sorulması

i̇kizin mi daha çalışkan sen mi? sanane derdim soran herkese çünkü neyse çalışkan kim anladınız.

ailemle bir yere gidecekken birinin sırf kuzenim yaramazlık yapacak diye "çocukları getirmeyin ses yaparlar" deyip annemin karşı çıkmadan beni götürmemesi, ulan ben uslu durup gıkımı bile çıkarmazdım bunu bilirdiler ama neymiş haksızlık olmasın. kuzenim hayvanı anırıyor diye bütün mutlu anlardan mahrum kaldım hiiiç haksızlık olmadı di mi? bak yine sinir oldum

amcaların”büyümüş mü bu büyümüş mü”diyerek sürekli namahrem bölgeme dokunmaları

annemlerin beni ablamlardan önce uyumaya göndermesi. ya ben gidince yemin ederim çok eğlendiklerini düşünüyodum, en güzel şeyleri ben yatınca izliyolar gibi geliyodu.

kıvırcık ve kısa saçlı olduğum için etrafımdakilerin bana bonus demesi.. sırf büyüzden tüm çocukluğum saçlarımdan nefret ederek geçti